Τις τελευταίες δεκαετίες, η εγχείρηση καταρράκτη έχει υποστεί ταχεία ανάπτυξη και έχει βελτιωθεί σημαντικά. Προκειμένου να κατανοηθούν πλήρως οι διαφορές μεταξύ των διαφόρων χειρουργικών επεμβάσεων, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε πρώτα τα βασικά στοιχεία του καταρράκτη και του τρόπου με τον οποίο βλάπτει την όραση. Ουσιαστικά, το μάτι λειτουργεί ως κάμερα με δύο φακούς: ο ένας είναι ο κερατοειδής χιτώνας, ένα ημιδιαφανές στρώμα που περιβάλλει το μπροστινό μέρος του ματιού και το άλλο είναι ο κρυσταλλικός φακός, ο οποίος ασφαλίζεται από μια κάψα (περιφάκιο) που βρίσκεται πίσω από την κόρη. Η λειτουργία του κερατοειδούς είναι να εστιάσει το είδωλο (περίπου το 70%), παράλληλα ο φυσικός φακός βελτιώνει περισσότερο το ποσοστό αυτό. Καθώς ένα άτομο μεγαλώνει, ο φυσικός φακός αρχίζει να γίνεται θαμπός και θολός, εμποδίζοντας το πέρασμα του φωτός ή μεταβάλλοντας τις ακτίνες του φωτός με αποτέλεσμα η όραση να μη είναι διαυγής. Ο “καταρράκτης” είναι ο όρος για αυτόν τον θολό φακό. Η εγχείρηση καταρράκτη στοχεύει στην απομάκρυνση αυτού του φακού έτσι ώστε η όραση του ασθενούς να μπορεί να αποκατασταθεί αποτελεσματικά. Στις χειρουργικές επεμβάσεις που πραγματοποιούνται σήμερα, ένας ενδοφακός μέσα από τομή 2 mm εμφυτεύεται στο μάτι ως υποκατάστατο του φυσικού που έχει αφαιρεθεί.
Σε αυτό το σημείο θα εξετάσουμε τις διάφορες παραλλαγές των χειρουργικών επεμβάσεων καταρράκτη καθώς η διαδικασία συνέχισε να αλλάζει και να εξελίσσεται.