ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΣ ( ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ GRAVES )

ΕΓΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΟΦΘΑΛΜΟΣ-1

Η νόσος του Graves είναι μία αυτοάνοση διαταραχή που προκαλείται από υπερπαραγωγή των ορμονών του θυρεοειδούς. Παρουσιάζεται συνήθως στις ηλικίες 40-50 ετών, είναι συχνότερη στις γυναίκες σε ποσοστό 8 προς 1 και αποτελεί τη συχνότερη αιτία θυρεοτοξίκωσης.
Άλλες αιτίες είναι η τοξική οζώδης βρογχοκήλη, η υπόξεια θυρεοειδίτις (η οποία μπορεί να προκαλέσει παροδικό υπερθυρεοειδισμό) και ο ιατρογενής υπερθυρεοειδισμός, ο οποίος προκαλείται από υπερβολική λήψη θυρεοειδικών ορμονών.
Σε ένα ποσοστό 10%-25% των περιπτώσεων η θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια συμβαίνει, ενώ ελλείπουν τόσο κλινικές όσο και βιοχημικές ενδείξεις θυρεοειδικής δυσλειτουργίας (οφθαλμική νόσος του Graves). Στους ασθενείς με νόσο του Graves, τα οφθαλμικά σημεία μπορεί να προηγούνται, να συμπίπτουν ή να ακολουθούν τον υπερθυρεοειδισμό.

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΝΟΣΟΥ

Υπάρχουν δύο στάδια εξέλιξης της νόσου:

1. Το στάδιο της ενεργού φλεγμονής κατά το οποίο οι οφθαλμοί είναι ερυθροί και επώδυνοι. Αυτό έχει την τάση να υποχωρεί εντός 3 ετών και μόνο στο 10% των ασθενών αναπτύσσονται σοβαρά μακροχρόνια οφθαλμικά προβλήματα.

2. Το \'\'σιωπηλό\'\' στάδιο κατά το οποίο οι οφθαλμοί είναι λευκοί και υπάρχει ανώδυνος περιορισμός της κινητικότητάς τους.

Γενικά τα συμπτώματα ποικίλουν σε βαρύτητα και η ασθένεια μπορεί να έχει πολύ ήπια εξέλιξη ή και πολύ σοβαρή (κερατοπάθεια εξ εκθέσεως ή τύφλωση από οπτική νευροπάθεια).

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

1. Σύσπαση των βλεφάρων.

Υπάρχει περίπου στο 50% των ασθενών και είναι υπεύθυνη για λειτουργικά και κοσμητικά προβλήματα. Οι περισσότεροι ασθενείς με ήπια συμπτώματα δεν χρειάζονται θεραπεία και περίπου οι μισές περιπτώσεις βελτιώνονται αυτόματα. Αν δεν βελτιώνεται, η αντιμετώπιση είναι χειρουργική.

​2. Προσβολή των μαλακών ιστών.

Παρατηρείται υπεραιμία του επιπεφυκότα, ο οποίος είναι ένας ευαίσθητος δείκτης ενεργής νόσου, οίδημα του επιπεφυκότα και της εγκανθίδας, οίδημα και \'\'πληρότητα\'\' των βλεφάρων που είναι χειρότερο το πρωί. Επίσης παρατηρείται κερατοεπιπεφυκίτιδα του άνω σκληροκερατοειδικού ορίου με δακρύρροια, φωτοφοβία, αίσθηση ξένου σώματος και οπισθοβολβική δυσφορία. Η αντιμετώπιση γίνεται με κολλύρια τεχνητών δακρύων, ανύψωση της κεφαλής με τρία μαξιλάρια κατά τη διάρκεια του ύπνου για την ελάττωση του περικογχικού οιδήματος και λήψη διουρητικών το βράδυ.

3.  Πρόπτωση

Η θυρεοειδική οφθαλμοπάθεια είναι η πιο συχνή αιτία μονόπλευρης ή αμφοτερόπλευρης πρόπτωσης στους ενηλίκους. Δεν επηρεάζεται από τη θεραπεία του υπερθυρεοειδισμού και είναι μόνιμη μέχρι και στο 70% των περιπτώσεων. Αν μείνει αθεράπευτη μπορεί να οδηγήσει σε βαρεία κερατοπάθεια εξ εκθέσεως, έλκος του κερατοειδούς ή και ενδοφθαλμίτιδα. Η αντιμετώπιση γίνεται με τη χορήγηση κορτιζόνης ή με χειρουργική αποσυμπίεση στον κόγχο.

4. Οπτική νευροπάθεια

Προσβάλλει το 5% περίπου των ασθενών, και μπορεί να οδηγήσει σε βραδεία προοδευτική μείωση της κεντρικής όρασης. Μπορεί να συνυπάρχει με πρόπτωση και η αντιμετώπιση είναι η ίδια.

5. Περιοριστική μυοπάθεια

Το 30% έως 50% των υπερθυρεοειδικών ασθενών αναπτύσσουν διπλωπία. Στους μισούς από αυτούς γίνεται μόνιμη λόγω ινωσης ενός εξωφθάλμιου μυός. Επίσης μπορεί να έχουμε αύξηση της ενδοφθαλμίου πίεσης. Αντιμετωπίζεται με γυαλιά ή με χειρουργική επέμβαση.