ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ

Αν έχετε διαβήτη, γνωρίζετε ήδη ότι το σώμα σας δεν μπορεί να αποθηκεύσει ή να χρησιμοποιήσει το σάκχαρο κανονικά, με αποτέλεσμα όταν η ποσότητά του στο αίμα ανεβαίνει σε υψηλά επίπεδα, να υπάρχει κίνδυνος να προσβληθούν και τα αγγεία του οφθαλμού. Αυτή η βλάβη οδηγεί στη διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια. Όσα περισσότερα χρόνια έχει κάποιος διαβήτη, τόσο πιθανότερο είναι να αναπτύξει αμφιβληστροειδοπάθεια.

Σε προχωρημένο στάδιο, η ασθένεια μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη νέων αγγείων στον αμφιβληστροειδή. Αυτά ενδέχεται να προκαλέσουν την παραγωγή ουλώδους ιστού, ο οποίος ΄τραβώντας΄ τον αμφιβληστροειδή χιτώνα μπορεί να προκαλέσει την αποκόλλησή του. Επιπροσθέτως, καινούρια αγγεία μπορούν να αναπτυχθούν και στην ίριδα και να προκαλέσουν γλαύκωμα.

Οι ασθενείς με διαβήτη έχουν 25 φορές περισσότερες πιθανότητες να χάσουν την όρασή τους σε σύγκριση με τους μη διαβητικούς, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Οφθαλμολογίας. Ο διαβήτης είναι η πρώτη αιτία τύφλωσης του εργαζόμενου πληθυσμού στην Αμερική.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια δεν εκδηλώνεται σε όλους τους διαβητικούς ασθενείς. Όλοι, όμως, έχουν αυξημένες πιθανότητες εκδήλωσής της. Στα αρχικά στάδια δεν εμφανίζονται ειδικά συμπτώματα στην όραση, όμως, μετέπειτα ενδέχεται να υπάρξει άμεση εξέλιξη στη σοβαρή μορφή της ασθένειας.

Οι μυοψίες μπορεί να ανήκουν στα αρχικά συμπτώματα της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας, καθώς κάποιες φορές η δυσκολία στο διάβασμα ή στην τέλεση κοντινής εργασίας ενδέχεται να υποδηλώνει συλλογή υγρού στην ωχρά κηλίδα (οίδημα ωχράς κηλίδας).

Άλλο σύμπτωμα μπορεί να είναι η διπλωπία, η οποία οφείλεται στην προσβολή των νεύρων που είναι υπεύθυνα για τον έλεγχο των οφθαλμικών μυών, ο νυσταγμός, πόνος στους οφθαλμούς, θολή ή διαταραγμένη όραση και δημιουργία σκοτωμάτων στο οπτικό πεδίο. Αν παρουσιάζετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα συμβουλευτείτε τον οφθαλμίατρό σας. Οι διαβητικοί ασθενείς πρέπει τουλάχιστον μία φορά κάθε χρόνο να κάνουν βυθοσκόπηση για τον έλεγχο του βυθού του οφθαλμού.

Αν διαγνωσθεί διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια, τότε θα πρέπει να γίνει μια ειδική εξέταση που ονομάζεται φλουοροαγγειογραφία. Πρόκειται για μία εξέταση κατά την οποία εκχέεται στο σώμα ειδικό υγρό, το οποίο φτάνει στα αγγεία του οφθαλμού μέσω της κυκλοφορίας του αίματος. Φωτογραφίζοντας με ειδικό μηχάνημα τα αγγεία αυτά, εκτιμούμε σε πόσο προχωρημένο στάδιο βρίσκεται η αμφιβληστροειδοπάθεια.

ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ;

Οι αλλαγές του επιπέδου του σακχάρου στο αίμα αυξάνουν τον κίνδυνο, όπως και ο μακροχρόνιος διαβήτης. Βλάβες αναπτύσσονται συνήθως μετά το πέρας μίας δεκαετίας από την εμφάνιση του διαβήτη, όμως, οι προληπτικές βυθοσκοπήσεις πρέπει να γίνονται πριν παρέλθει το διάστημα αυτό.

Τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα καταστρέφουν τα αιμοφόρα αγγεία του αμφιβληστροειδούς και προκαλούν έξοδο υγρού ή και μικροαιμορραγία. Αυτή η διεργασία ονομάζεται μη παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια. Συνήθως δεν παρουσιάζονται οφθαλμικά συμπτώματα στο στάδιο αυτό, το οποίο και βλέπουμε 3-4 χρόνια μετά τη διάγνωση του διαβήτη τύπου 1 ή με την έναρξη του διαβήτη τύπου 2.

Στο προχωρημένο στάδιο της παραγωγικής αμφιβληστροειδοπάθειας, αναπτύσσονται καινούρια αγγεία στην επιφάνεια του αμφιβληστροειδούς (νεοαγγείωση). Αυτά μπορεί να σπάσουν και να προκαλέσουν αιμορραγίες μέσα στο υαλώδες σώμα του οφθαλμού με αποτέλεσμα να απειλείται η όραση. Εκτός από την απότομη μείωση της όρασης μπορεί να έχουμε αποκόλληση αμφιβληστροειδούς ή νεογγειακό γλαύκωμα. Υπάρχει δυνατότητα μείωσης των πιθανοτήτων ανάπτυξης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας με συχνό έλεγχο και διατήρηση του σακχάρου και της αρτηριακής πίεσης σε χαμηλά επίπεδα, με υγιεινή διατροφή και τακτική άσκηση.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Σύμφωνα με στοιχεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Οφθαλμολογίας, το 95% των ανθρώπων που πάσχουν από διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια μπορούν να αποφύγουν τη μείωση της όρασής τους αν την αντιμετωπίσουν εγκαίρως. Η εξέταση στον οφθαλμίατρο μία φορά το χρόνο αυξάνει τις πιθανότητες έγκαιρης διάγνωσης της ασθένειας και οφείλουν να την κάνουν όλοι όσοι πάσχουν από διαβήτη είτε έχουν αμφιβληστροειδοπάθεια είτε όχι.

Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια αντιμετωπίζεται με την εφαρμογή ακτινών laser, οι οποίες κλείνουν τα αγγεία που έχουν διαρροή και καταστρέφουν τα καινούρια που αναπτύσσονται. Η εφαρμογή laser δεν προκαλεί κανένα απολύτως πόνο επειδή ο αμφιβληστροειδής δεν έχει απολήξεις νεύρων. Επίσης εφαρμόζεται έγχυση αντιοαγγειογενετικών ουσίων (αντι-VEGF) ή/και φωτοδυναμική θεραπεία με visudyne αναλόγως της σοβαρότητος και του εντοπισμού της παθήσεως.

Αν έχουμε αιμορραγία στο υαλώδες σώμα του οφθαλμού και θολώσει η όραση, περιμένουμε να δούμε αν αυτή θα απορροφηθεί. Σε περίπτωση που δεν έχει απορροφηθεί, κρίνεται απαραίτητος ειδικός καθαρισμός του αίματος αυτού με χειρουργική επέμβαση, την υαλοειδατομή, για τη βελτίωση της όρασης.

Αν ο διαβήτης έχει προκαλέσει καταρράκτη, τότε αυτός πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά, και στην περίπτωση που έχει προκαλέσει γλαύκωμα, τότε αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κατάλληλα.